Ter yorgunu Şiiri - Kaan Karadağ

baştan çıkartıyorsun kelimelerimi,
yol kalmıyor.
gidiyorum bildiğim gibi.
sonunda sen var-sın ya diyorum.
başka neler di-yorum.
aykırı ne kadar tutuşmamız varsa yangın çıkaran
patlamış mısır tanecikleri saçarak etrafımıza
kirleterip bembeyaz çarşafları
duvarlar sesimiz asılı...
gidiyorum.
her defasında parmaklarına yeniden bakıp
yeni görmüş gibi ısırıyorum gövdeni
izi kalmış dişlerimin arasına
di-lim-le-ye-rek...
mevsimlerin en güzel meyvesi oluyor dudağından kaçırdıklarım
bir gelip..............bir gidiyor gözlerin
tutamıyorum.
tutsam da yine bırakıp
vişne bahçelerinin kırmızılığına kovalıyorum
buram buram ben olmanı istiyorum
çünkü sen olmuşum
üstüm başım kokunla tar-u mar.
ah sevişmelerimiz binbir gece masallarının uykusuz didişmesi
altı üstü bir olup deprem çığlığı buluşması.
sevişmelerimiz ter yorgunu...