Ter dökmek Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Alın terinin yeri artık nerede?
Alnının tam o ortasından
Şıpır şıpır gözüne dökülenden
Bahsetmiyor muyuz?
Eskilerde kendilerine bakıp
Alnım açık diyorlardı sıkça!
Açık olan her ne varsa hani
Açık yüreklilik açık sözlülük
Sanki çok ucuzlayıp gitti
Tüm değerli şeyler gibi…
İnsanlar neden kızmasınlar ki
Değersizleşirken her değerleri.
Kim kime borç verirki ömrünü
Boş vermişlik olmaz mı bu?
En değerlisinden başlayıp
Eline yüzüne ne bulaştıysa
Feda edeceksen et mutlaka
Ama veda etmeden olmaz!
Sefayı yalnız sürebiliyorken
Kimse yok mu etrafına bir bak
Şaşı değil iyi bak, sonra şaşırma
Cefayı çeken sonra vefa diyor
O zaman işler anlamsızlaşıyor
Hakkını aldıysan daha ne
Helali hoş olsun amma velakin
Diğerleri gibi yapmadın ki sen!
Arada bir dönmelisin sonuçta
Döneceğin bir yer varsa durma
Ama mutlaka orada sen olup
Değer bilenle değerlenmeli
Kıymet bilenle kıymetlenmeli
Gökteyse göğe yükselmeli
Yerdeyse yere inmelisin.
Başka bilinen doğru yol yok!
Emeğin hakkını ekmekle
Ekmeğin hakkını emekle
Verebildiğin bir zamanlardı
Alnın açık ve sen sıkı terlerken
Bunları hiç düşünmezdin neden?

Yılmaz BEKTAŞ