Tepelerin Grisini Yüklenmek Zordu

Selam uçsuz bucaksız toprağına ey bahar!
Selam bulutları tamir eden kelâmına.
Koklamayı bilenler, geceden alır gülünü.
Selam bir yiğide ki, gülüşüyle Sarar
İncinen ömrünü, hüzünlü ölümü.

Selam vardığın güne hünkârım, bil ki ölüm
Yalnızlığın da yetim bıraktın rüyâlarımı
Uzaklardan çehremin rengine od düşürdün.
Parmaklarım yokluğunda öğrendi titremeyi.
Ne ben sende yanardım, ne sen bende üşürdün.

Tepelerin grisini sırtlanmak zordu.
Bir hançerin sırtında koştum, ömür boyu.
Sen yokken dilim lâldi.
Nazar boncuklarını takınca, yalnızlığım
Kâh hüzün çekti beni, kâh kan çekti beni.