Tepelerin Ardından Şiiri - Evren Dalgıç

Bir yağmur olsan da
dolaşsan şehrimde.
Bir pırıltı gibi süzülsen,
bir an görsem yüzünü
teselli diye koynuma alırdım.
Ömrüme dolardım bir görüntünü.
Nerelerdesin.
Gözyaşımı saldım hasretine doğru,
her gün;
bir bilmece gibi yalnızlığım.
Çözülmekle bitmiyor bu yangın,
hayatım tükenmiyor yanında.

Direnmeye gecelere bir umut,
galeyana gelmek bazen çaresizce.
Yangınımı söndürmeye yetmez yüreğim
tek kendimle başa gelinmez yalnızlıkla.
Gözlerimi sensizce açtığım her sabah
daha da artıyor yürek sancım.
Kalbim dayanmıyor özlemine,
bir ilmek gibi boğazımda adın...

Bir tek sana dönse günüm,
tek gözlerinle doğsa güneş.
Kızılcık dolaşsa semada senden,
nerelerdesin.
Ellerim titremeden yazmak var şiirleri,
gülmek var,
yanında hiç ardını düşünmeden.
Tek kendimle olmuyor bu yalnızlıkta,
tepelerin ardından bir gözüksen.

(Ankara 2002)