Tepelerin Ardındaki Düşler

Rüzgar değirmenlerine vurulmuş bir yürek,
Tepeler çağırır, ufukta sessiz bir serzeniş.
Kırık bir hayal, dökülen yapraklar gibi,
Her adımda biraz daha eksilir sevda.

Yorgun at, yokuşlarda titrerken,
Gözlerinde bir umut, belki kaybolmuş.
Geceler, uzun bir yalnızlığa dönüşür,
Ay, karanlığına saklar sevdayı.

Uzakta bir fısıltı, rüzgarla gelir,
"Bekleyen bir rüya var," der içindeki ses.
O ses, kalbinin en derininden kopan,
Bir çocuğun hiç büyümeyen hayali gibi.

Tepelerin ardı belki bir düş, belki gerçek,
Ama o yürür, her adımda biraz daha yalnız.
Bir sevdaya dokunurmuş gibi elini uzatır,
Ama sevda, hep biraz daha uzağa kaçar.

Ve yıldızlar ona bir masal anlatır,
Sonsuz gökyüzünde yazılmış, eski bir efsane.
Kalbinin çizdiği yolda, her adım bir sevda,
Belki rüya, belki kader, kim bilir ne var tepelerin ardında.

Her dizede, her nefeste biraz daha kaybolur,
Ama kayboldukça daha çok bulur kendini.
Çünkü sevda, belki de sadece yolun kendisidir,
Ve o yol, hiç bitmeyen bir rüyadır.