Tepeler Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Çocukluğumu hep koynunda saklar
Bütün sırlarımı bilen tepeler
Her akşam ufku kaç yerden haklar
Göğün ciğerini delen tepeler

Hayat ağacında açan budaktır
Anıları ören yeşil yumaktır
Yan yana şişen iki yanaktır
Köyümün yüzünde gülen tepeler

Hep gülmez tepeler bazen de ağlar
Süzüldükçe nehir bağ meyve bağlar
Alır başın gider dumanlı dağlar
Nehirle yaş döker kalan tepeler

Kurda kuşa yurttur her yıl dört mevsim
Doğanın çizdiği en tuhaf resim
Gece hayale benzer gündüzse cisim
Hep düşünür göğe dalan tepeler

Başı kızdırır güneşi rüzgarı
Kuluçkadır yavrusu kuş böcek arı
Asla dökmez eteklerinden taşları
Bilir dünya felek yalan tepeler