Tepegöz Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Dostlarını toplar geyik
Der ki bu gün konu büyük
Büyük sözü konuşarak
Dolanalım höyük höyük

Bence demiş büyük kamer
Hem o tarih mısır sümer
Kamer evde kibele kız
On parmağın onu hüner

Kibele kız evi bir dev
Der emlağım türük şan ev
Ol dev eve varan demiş
Yanıp döner alev alev

Tilki demiş geyik star
Dersin büyük kibel tutar
Felekte bir kilit gördüm
Kibelenin evi yutar

Kilit içte baktım gemi
Binip gezdim girit rumi
Herat keban van ergani
Afrik amrik yerler cemi

İnek gülüp demiş kerem
Bizim nahır büyük derem
İnek nahır çoban demiş
Ben gezmişem yedi irem

Sözü alan kibar katır
Demiş büyük hıdır batur
Ol baturun zülfikarı
Ufuk ufuk uzar yetir

Kobra ise demiş kaval
Bence büyük kaval heval
Benim sahip kaval çalar
Ben bakarım aval aval

Kaval sesi nota nota
Sahip çalar tuta tuta
Der kavalın sesi ile
Ulaşalım ota muta

Bek büyüktür diyen teke
Öne çıkar seke seke
Der ki bekin ol küb evle
Ben gezerim gökten göke

Hem küb eve oğuz derim
Ev bağında tuba görüm
Tuba dalda hüma kuşlar
Konuşurlar terim terim

Oğuz evde mita beki
Loy loy yırar seki seki
Der ki evim kuran müzik
Müzik evim kamlar gökü

Barak da der bek davulu
Gördüm safir sağı solu
Ol kocaman davul çaldım
Hilat aldım sırma kolu

Son konuşan geyik der mit
Sözler dedik samit samit
Buğ erleri buharadan
Der kökümüz büyük amit

Banaz amit ahlat buğ ser
Basat zaman dedem aser
Koca aruz oğlu basat
Tepegözü tutup keser