Tepegöz Şiiri - Aydın Ahmet

İnsanoğlu halk olmuşken ademden
Kostaklığı bulunmaz bir bok sanır
Hamurunu en değerli madenden
Kendi gibi el âlemi kok sanır

Yeryüzüne inmiş sanki zenbille
İşi olmaz muhabbetle, sevgiyle
Musibettir kavgasıyla, cengiyle
Kendi gibi bu dünyada yok sanır

Minder arar oturamaz tümsekte
Gezer durur yorulmadan bir sekte
Doymak bilmez kaşı gözü yüksekte
Kendi gibi (!) üç kuruşu çok sanır

Garibana selam vermez hor görür
Oklavayı yemiş gibi dik yürür
Deve yese kuşluğa kalmaz erir
Kendi gibi her göbeği tok sanır

Beğenip de her pınardan su içmez
Viski içer beş yüz gaymeden kaçmaz
Ağalıktan başka bir konu açmaz
Kendisini saray ehli kök sanır

Aklı fikri zenginlikte parada
Oturmamış ömür boyu kirada
Son modeldir altındaki araba
Kendisine her nimeti hak sanır

İşi gücü mey sofrası, çarşıdır
Köy pekmezi ona göre turşudur
Müderrisin her sözüne karşıdır
Kendisini doğrulukta ok sanır

Kartal bilir gagasını kargalar
Hayal görür kafasında kurgular
Tenkit eder el âlemi yargılar
Kendisini sütten çıkmış ak sanır

Aramayın şu dünyada eşini
Kaba kuvvet ile çözer işini
Pençe sanır parmağının beşini
Kendisini adaleli yak sanır