-Bir Düşülkenin Yurt Edinme Öyküsü-
l.
Ben tek başımaydım. Çocukluğumun kıyısında yüzdürüyordum
taşlarımı. Sonra onlar geldiler: Düşlerine boyun eğen dik kafalılar!
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




tohumun çıtlayan ürpertisini,yorgun toprağın aceleci su içişini bir ikindi vakti öğrenebilir Tepe'nin çocukları....
ve diğer güzellikleri hep ikindi vakti daha iyi öğrenirler ama bazıları susmazlar sanırım..böylesine
güzel şiirlere dökerler...
kutlarım.gerçekten çok güzel anlatmışsınız.
Yalnızlığın gökadasında açar düşülkenin göğem çiçekleri..
Ifadeler harika.. Bastan sona sürükleyen, okuyani icine ceken bir eser.. Tebrikler sayin Erginbay, sevgilerimle..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta