-Bir Düşülkenin Yurt Edinme Öyküsü-
l.
Ben tek başımaydım. Çocukluğumun kıyısında yüzdürüyordum
taşlarımı. Sonra onlar geldiler: Düşlerine boyun eğen dik kafalılar!
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
tohumun çıtlayan ürpertisini,yorgun toprağın aceleci su içişini bir ikindi vakti öğrenebilir Tepe'nin çocukları....
ve diğer güzellikleri hep ikindi vakti daha iyi öğrenirler ama bazıları susmazlar sanırım..böylesine
güzel şiirlere dökerler...
kutlarım.gerçekten çok güzel anlatmışsınız.
Yalnızlığın gökadasında açar düşülkenin göğem çiçekleri..
Ifadeler harika.. Bastan sona sürükleyen, okuyani icine ceken bir eser.. Tebrikler sayin Erginbay, sevgilerimle..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta