Tenkitler Ve Tebrikler Şiiri - Cihat Şahin

Şiir yazan dostların, çoğu ister tebrikler
Maşallah’ı çok sever,”aferindir” gıdası.
Hiç hoşuna gitmeyen, tavır ise tenkitler!
Eleştiri yapana, gayzlı çıkar sedası!

Ne şiir’e benziyor, ne nesir’e yazısı!
Mana olsun olmasın, on puandır arzusu!
Dokuz puan verirsen, kalbi kaplar bir sızı.
Gösteriyor o bize; ”Yahya KEMAL” edası!

Yazar türlü methiye; fuhşiyata zinaya!
Mecbur sanır herkesi; günahını onay’a!
Şayet tenkit ederek, yanaşmazsan senaya,
Olur, alel acele, münekkit’in adası!

Sözde sınır tanımaz, şiir yazar bi edep!
Ne hayâ var, ne ar var, ihlal olur her adab!
İkaz gelse bir dosttan, faş edilir tüm gadap!
Döner sövgü yergiye, en insaflı nidası!

Ne kafiye ne vezin, serbest şiir bahane!
Curcunayı sıralar, yazdım sanır şahane!
İki yağcı oy verse, istediği daha ne?
En mükemmel eserdir(!) onun dalal, bida’sı!

Nasıl eder terakki, kusur kabul etmeyen?
Kurtulamaz hatadan, hakka süluk etmeyen!
Elbet iflah olamaz, tövbe ile gitmeyen,
Adam bile sayılmaz, nedametin cüdası!

Tebrik nefsi şımartır, benliğini azdırır!
Tasannu’a düşürür, kula günah yazdırır.
Sokar onu havaya, dalallarda gezdirir!
Atar onu sakara, en sonunda hüdası!