Tenkit Şiiri - Nazmiye Kayar

Lüzum yok söylemene,
Farkındayım;
Sevgiden yoksun bir dönem.
İnsanın öf diyesi geliyor okudukça yazılanları;
İç karartan,manyak dizeler,
Yani elden bir şey gelmez,
Üzgünüm.
Yelken açılmış zamanla siyah beyaz bir yaşama,
Yolcular rıhtımda kalmış,
Yalnızlık boynumun borcu.
Şimdi bir çıkmazda bu hayat
Ve de bulunamamış bir çıkış yolu.
Oturup ağlayasım geliyor bazen,
Tutuyorum.
Yalan yok
Salya sümük derdindeyim
Yoksa ağlamak işten bile değil.....

(İstanbul - Aralık 2003)