bitecek gibiyken yaşam.
son durakta mola verdi yüreğim
yağmur damlalarının ayazında
üstüm başım, sırıksıklam
umutlarım terketmişken,
yarınlar benim için bitmişken
sen inmiştin metrodan,
gideceğim yeri unuttum,
gözlerimle sana sordum
sustun,,
tarihi yazarken ben, teniyin beyazında
sense ihanetlerden kan kustun
öyle muhteşemdin ki,
akan kanımı kuruttun,
yıkıldı dizlerim ayaklarına
sana açılmış yalvaran ellerimle
sustum..
ben dünyamı unuttum
Kayıt Tarihi : 26.10.2012 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!