Teninden Atılmış İlmeksin Canıma

Bir kalabalık yalnızlık sarmış her yanımı,
Ne yapsam kendimi bulamıyorum.
Sel gibi akıp sakınmazken canımı,
İstesem de yokluğunda duramıyorum.

Vakitli vakitsiz çınlarsın kulağımda,
Ruhunun koyunda dolaşamıyorum.
Teninden atılmış bir ilmekken canımda,
Her geçen gün neden çözülüyorum?

Varlığın yüreğime çok iyi geliyor.
Gözlerim baktıkça aşka hedefleniyor.
İçimdeki boşluğumun dolu yanısın.
Duygularım sevginle bileyleniyor.

Gözlerime açarken sanki uykudan,
Geceden saklanan çocuk gibiyim.
İçimde şahlanıp çıkarım kuytudan.
Karanlığın ardındaki meçhul biriyim.

Güneşim olup doğsan günüme,
Herkes gibi yabancı olma ömrüme,
Sen sevdanın kendi bense sevenin…
Ömrünü de alıp gel gönül şehrime…

Oktay ÇEKAL
16.03.2020-20.10