Tenime sinmiş yokluğunu da

Tenime sinmiş yokluğunu da…

Yalnızlığım çağırıyor seni,
Yoksa sende yalnız değil misin, benim gibi?
Çok korkuyorum gecelerden,
Yüreğime taş gibi sensizlik, oturmuş ve…
Hala gelmeni bekliyor, gözlerim.

Neredesin söyle, bak sevgim ağlıyor,
Tenime çarpan gözlerinle,
Bir bumerang gibisin,
Gelgitlerinden, ruhum çok yorgun,
Umutlarımsa, adımlarımda kaybolmuş…

Gecenin kızılına saklanmış ruhum,
Aşkımı salmış uğurluyorum,
Ellerim titrerken, bedenim ıstırap içinde,
Ve gökyüzünde yıldızlar bile, yanmıyor,
Üstelik havaya acının rutubeti dökülmüş…

Karanlığın ağıtları yanarken gölgeme,
Yokluğunun şişesinden yudumluyorum acılarımı,
Unutmak istiyorum, önce kendimdeki seni,
Sonra hayata saplanmış beni,
Hatta tenime sinmiş yokluğunu da…

Oktay ÇEKAL
06.03.2014-18.56