Tenime Düşen Şiiri - İbrahim Furkan Tümay

Bir yokluğun nişanesidir yüzünde adım,
Parıldar bakır ve hatta pirinç edasıyla,
Elini yanağına atınca sen,
Kaybolup gider ve son bir kararım,

Seni cevapların ilahi ilan etmek,
Bütün cevapların kaynağı sendin,
Sen ise hoyrat heveslerde,
Günleri ardı ardına sıralayan bir zalim,

Titrek günlere sert adımlarla basardın,
Akmayan nehirlere kızarak,
Bir blokaj vardı hücre çeperlerinde,
Koparırdın her gün tenimden bir parça,

Ağır, aksak ertesi şafağa varan artıklarım,
Evvelden kalan ne varsa heybemde,
Tenimi yarardı, bir saç telin tenime düşünce,
Bir ışık zuhur ederdi ta ki sendin ilahım

Affımda sendendi, ruhumda senin,
Serin, birebir ve yaşatan kudretin,
Bekliyorum, artık al bu senden kalanı,
Bana ait olmayanı, benden al.