Bir avuç toprak mı üzerinde durduğum
Bereket dediğim
Anamla özdeşleştirdiğim.
Binlerce yıllık tarihin canlanması mı?
Avucumdaki toprakta tenime dokunan.
Vahşete doymayan düzen
Almışken nice kurban
İstemekte yine oradan buradan
Bir can, bin can
Oysaki bilmezler mi bu aç insanlar
Her ölüm bir döllenmedir
Toprak ananın rahminde.
Avucumda yüzlerce yılın ağırlığıyla
İçtim
Tüm esrikliğimle
Avazım çıktığınca
Tükürürcesine küfürler savurdum
Lehçe lehçe
Islak ıslak
Köklerin bana hatırlattıklarına…
Tüm diller asude şimdi.
01.12.2012
Osman Karadağ 1Kayıt Tarihi : 2.12.2012 01:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Karadağ 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/02/tenime-dokunan.jpg)
Bereket dediğim
Anamla özdeşleştirdiğim.
Binlerce yıllık tarihin canlanması mı?
Avucumdaki toprakta tenime dokunan.
Vahşete doymayan düzen
Almışken nice kurban
İstemekte yine oradan buradan
Bir can, bin can
Duyguyla anlamın örtüştüğü şiirsel sunuşun harika olduğu çok güzel çalışma, yürekten alkışlarımla kutluyorum.Saygı ve selamlarımla.
TÜM YORUMLAR (17)