Tenimde Tinim, Tinimdeki Tenim Oldun Yar

Yürüyorum gecenin koynunda
Cebimde ısınmak rüyası halinde parmaklarımı,
Aynı cebe tüm gövdemi,
Yalpalayan ruhumu sığdırabilsem

Şuursuzca dolaşıyorum İstanbul’un dar sokaklarında
Canım tenine aç, doyumsuz
Yorgun bedenimi zoraki taşıyor ayaklarım
Rüzgâr ise intikamını alırcasına dövüyor tenimi

Yirmi üç yılın hıncıyla dolu
Kaçamaz oldum rüzgârdan
Teslim oldum, veriyorum bütün bedenimi
Eritsin, azaltsın, yok etsin beni

Yok olma sevdasındayım
Ah sevgili!
Firar en büyük hayalim
Suskun dolu yüreğine fısıldamaktan vazgeçmedim

Ah konuşabilsen!
Rotasız kaldım
Nereye gideceğimi kestiremiyorum inan!
Tereddüttün kollarında can vereceğim sevgili!

Seni yaşatmak öldürmekse
Öldürerek mi yaşatmalı?
Yaşatarak mı öldürmeli?

Bilmez miyim kaçma arzusunu
Sende koşmuştur damarımdaki acı
Tenimde tinim, tinimdeki tenim oldun yar

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Hande Ortay