Tenimde Nutkum Tutulur Yüreğimde Kanardı ...

Gecenin karanlık dehlizlerinden yanarak geçerdim.
Bilmezdim kınında paslanan uykuların ağrısını,
Dolam dolam içe saran acının sancısını
Uzaklar, seğirten gözlerimde öylece kanardı.

Tenimde nutkum tutulur, yanardım.

Hiçsizin durur, şairler cesaretine tutunurdum.
Hasreti şavkından tutar, ayın başucuna sarardım.
Virane hanenin türküsünü yeniden besteler,
Geceler tuttu beni diyerek gündüzün yola çıkardım.

Özlemi içinde kalan, kendi sözde şair olan beni;
Yollara mecnunun sorardım.
Kamçısı diyerek, uykuyu kınına yatırır,
"Beşiği çamdandır" nennisinde uykuyu avuturdum.

Nedendir; dudağım çatlar, kanardı şiir.

Bilirdim aynanın sırları dökülür kırışıklar kalırdı yüzümde,
Kırık sırlarda aksime batardı yüzüm
Saçları yanlardan açar,
Ruhu aksakalından saçlara yamardım.

Oysa; ya akacak damarlardan,
Ya gövdeyi götürücek kan; ruhumdan aşağı akar
Tenimde nutkum tutulur
Yüreğimde kanardı şiir.