Teni Soğumuştu Şiiri - Canan Akpınar

Bütün pencereler kör ve sağırken
gece kurşun gibi ağırdı
boş sayfaların sessizliğinde
gölgesinin üstüne basarak yürüyordu
saçları kimsesizliğe boyalı kadın...

bedeli ödenmiş zamanın kıyısına oturup
dışarıdaki hiçliği dinlerken
dudağında buruk bir gülümseme
saklı gözyaşlarıyla
boşluğa bakıyordu...

"teni soğumuştu"

yüzünün ölüşüyle dolmuştu
yüreğine toprak kokusu
sessizce dipsiz karanlığın kuytusunda
yağmur bekledi

kurak mevsimde yağmur yağmazdı
yağsada
üşürdü teninde...

gece kördü
gece sağırdı
gece hiçlik kokardı
gece intihardı

talan olmuş bir ömür geçip gitti yanıbaşından
ne çok yara büyütmüştü bu sokaklarda
köşebaşlarına üşüşen gölgeler biliyordu
bu kaldırımlar düşmek için vardı

düş/tü

dudağında sıkışıp kaldı yaralı kelimeler
şimdi her şey kanıyordu
kanamazsa biter miydi
bilmiyordu...

bazı kadınlar boşluğa sığınırken
bazı kadınların adı uçurumdu.

kanatları yoktu ardında kül bırakanların
sessiz çığlıklar doldururken boşluğu
ölümün gözlerinde kayboldu...