İşte tam olarak buyum ben.
Yetenekli ama yetersizim!
Adolf’un tablolarıyım, çıkmadım günyüzüne
Tam da 7 yaşında terk edilmiş bir çocuk hüznü var bende
Hayat okuluna da tam yaşında başlamış gibi
Söz veremem, güleceğime, bir sonraki güne
Sarkık göğüslü hayatın beşiğindeki bir çocuğum
Korkuyorum, karnımı doyurmaya
Aslında insanları Tanrının minik kuklaları sanıyordum
Ama insanlar kukla olamayacak kadar, kötüdür.
Tenhaya yakın bir elma şekercisi tanıyorum;
O da şeytanın ta kendisi…
Kayıt Tarihi : 1.1.2017 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!