Tenhanın Işığı Şiiri - Yağız Yakışan

onca sene gerimde bıraktığım,
dudaklarım arasında üflenmeyi bekleyen dumanlar
kupkuru kelimeler arasına boğulmuşum,
ben yalnızlığımda doğmuşum.

kırk senedir kırık ayağımın üstünde yürürüm
ama kimsenin omzunda elimin izi yoktur
gözyaşıyla akıttığım anılara rağmen
kimseye minnetim yoktur.

ben, her borcumu ödemiş
yani anadan üryan vaziyette
bir başıma yaşayabilecekken
solamazdım bir kentte

bir buhran yalnızlığı,
bir sıla hasreti
kalbim delik,
yalnızım kelimelerimle

bundan ben en zorlu dağlardan kayaları itmişimdir
üstüme yuvarlanan tozları kirpiklerimle silip
ayak izlerimi geriden gelenlere açmışımdır
solamam bu zihniyetin ahval elçisiyken

kimsenin gidişi öldüremez çiçeğimi
kimsenin vuruşu yakamaz bedenimi
ben tenhanın ışığıyım,
yalnızlık yıkamaz loş sesimi