Tenhalarda Ölmek Şiiri - Ramazan İlhan

bilirsin bizi
nasıl ateşlendiğimizi
günün hangi saatini yaşadığımızı
yeşili neden sevdiğimizi
ağrılar
şiddetlendikçe kalbimizde
nasıl güldüğümüzü

bilirsin
aldatıldıkça kızmışız
sinirimizden vurup kırmışız
gözlerimize kapamış
ellerimizin arkasında
sessiz sessiz ağlamışız
umulmadık akşamın yasında

tepeden aşağı
beyazlar giyindiğimizde
geçilmeyen havamıza
bîgâne değilsin
yine de sevmedik tesbih sallamayı
sokaklarda

oturmasını bildik
erenlerin divanında
susmayı
konuşmayı da yeri geldikçe
omuz omuza saflar kurmayı
dağlara karşı durup na’ralar atmayı

bilirdik terk edemezdik
kırılgan yağmurlarda
aheste adımlarla yürümeyi
temmuz aylarında
bulutların siluetinde serinlenmeyi
kavgalara gülmeyi bilirdik

bilirdik biliyorsun
erkekçe sevmeyi

hiç öğrenmemiş görmemiştik
tattık hain bir gece yarısı
kurşun zehrini
pişmanlıktan dövünmeyi
kanlar arasında tepinirken
sürünürken soğuk yerlerde
ayaklardan kalleşliği

ne acı
göklerde uçup yerlerde ölmek
ne garip
ağlarken gülebilmek