Tenhada Günahım Şiiri - Osman Balkıs

Seni yalnızlığımda mayaladım
Sen benim tenhada günahım
Kuytularda mırıldandığım şiir
Yırtık ruhumun yaması
Teni tenimle güzelleşen
Köylü çocuk gülüşü
Her bahçeye her gül yakışmaz
Üzerimde iyi durur bu sevda
Her kapı her çalana açılmaz
Buyur içeri ustam nakkaşım
İnsanı yaşadıkları inşa eder
Sen ilmek ilmek varoluşum
Umuduna sırnaştığım keder

Acılar depreşir hep akşamüstleri
Gözlerin gözlerimde güzel
Gözlerin gece karası
Güneşe gebe yarasalar
Yarasalar yalnızlığın serçeleri
Kapat ve hisset
Bırak artık bu kavruk sözleri
Sözünü dalga söylesin
Bir rüzgar alıp götürsün senden
Muhasebe kayıtlarını
Bir damla gözyaşı bulandırır denizleri

Yalnızlık içimi ısıtan el
Ellerin gurbetim sılası karanlık kuyularda
Gül bahçesi yaptım tenhalığımı
Orada aşk ve nefret bir birine katışmaz
Su ve ateş damar damar sevişir
Çıplak ayaklarıyla uzun yoldan gelir
Ellerin diken biçen tırpan
Gözlerin Leyla‘nın ayak izleri
Bembeyaz güvercinlerdir gökyüzüne kanat çırpan
Leyla’nın elleri ellerimde
Şimdi yıldızlarla halaya tutuşmuşum
Fonda acı bir rüzgar
Kuma yazılan yalan sevdalar
Bir dalganın yalayışında

Yaşıyorsan şiir yazmaya ne hacet
Hoşçakal sıcak gün
Merhaba serin gece
Bir yol tutturmuşum ip ince
Zihnin rutubetli labirentlerinde
Şairin yürüyüşü kafiyeli olur
Aruz arzuyu gemleyen kement
Ben şair değilim
Ne aruz bağlar beni ne de hece
Yalnız bir adamın meşgalesidir anıları
Duyguları diline vurur

Osman BALKİS 23/08/2018/İst