Tenha Yaşamlar Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Ben, artık yılmış bir şairin
Yorgun kalemi gibiyim.
Önümde duran beyaz sayfalara
Hiç bulaşmak istemiyorum.
Artık acıyı, hasreti, özlemi, ihaneti
Beyaz kağıda bulaştırıp kirletmekten;
Bana bakıp titreyen mısraları
Teselli etmekten yoruldum.

Her satırda ayrı bir hikâyeye tutuldum.
Her hikaye, kendini o nakaratta buluyor.
Hayatın kıyısında unutulmuş yaşamlar,
Bir bir dizelere dökülüyor.
Dizeler, kıtalar boyu yaşamlara eşlik ediyor.
Yaşamlar, satır satır toparlanıyor.
Gezgin bir şairin yerleşik kafiyelerinde,
Uyum içinde tek düze acıları izliyor.

Kanayan, incinen, kırılan yüreklerde
Her şiir bir hikaye, her hikaye bir şiiri yaşıyor
Kendi bedeninde.