Tenha Gecelerde Şiiri - Mustafa Acıoğlu

Tenha gecelerde
Sözler düşünürüm
Hedefine varmaya
Azimli bir kurşun gibi
Fırlayacak yerinden

Tenhaları imha eder
Artık heceler
Ne kurşun kurşunluğunu biliyor
Ne de söz ağırdır artık
Ne yerinde ne yurdunda

Kimisine olmak ya da olmamak
Kimisine ölmek ya da ölmemek
Hep sorun bu
Ya Olmamak ve oldurulmak
Ve yaşamamak
Yaşattırılmamak
İnsan denen varlığı
Yasaklarla kuşattırmak

Tenha gecelerde
Düşler kurarım
Bir çadır gibi
Acı gerçeklerin
Acımasız çölünde
Bir sığınak bir barınak
Fikri kavuran güneşinden
Ağzımı dolduran kumundan
Korkarak sakınarak
Ve gözyaşları
Çoğu zaman gözümde
Kimi zaman bardaktan boşanarak
Kimi zaman sağanak

Tenha gecelerde
Ağıtlar yakarım
Gülünecek hallerime
Ve gülerim katılarak
Ağlanası işlerime

Ve sayfalar ve defterler
Dolar dolar giderler
Bomboş akıp giden
Şu yaşantıma inat

Ve deliyimdir sorarsan ona
Belki veliyimdir
Dersen şuna ve buna
Ey yoz fikrim sapıt
Ey boş adam artık buna
Akıl almaz işleriyle hemcinslerinin
Bu dalış niye bu düşler niye
Bu manasız satırlar bu düşünüşler niye

Tenha gecelerde
Duvarlar örerim
Kendimi hapsetmeye
Artık bir nedenim yok
Gülen bir çocuktan
Açan bir çiçekten
Sevinmeye hazzetmeye

Nedensiz nedenlerim var
Varlıksız varlarım
Ve benden müteşekkil
Beni hapseden duvarlarım
Kendimi ezmeye
Kendimden bir çığ yuvarlarım

Ben beni asar idamla yargılarım
Ağlıyorum ya bitişime
Ağlarsa anam ağlar
Ben bile yalan ağlarım..!