Tenha Bir Hayata Hayıflanmaya Dair

Kuşların karıştığı gülüşünde
Otağ kurunca akşam
Telaşlı bir ceylanın
Bakışlarını okşayan
Uçurum çiçeği olur gözlerin

Sen yoksan
Çiçeksiz ve çocuksuz bir bahçedir içim
Çıplak ayaklarıyla sözcüklerin ezip geçtiği
Her gün toprağa çağıran
Bir sala sesidir akşam

Sensiz, dünya şiirden yoksun
Hangi perdedir gizleyen geceden
Saçlarına üşüşen güneşin ışığını
Kim ısıtır nefesiyle şimdi
Göğüs kafesine sığınan incir kuşlarını?

Kusursuz sevmektir yaşamak
Sudan asude, kuyudan sessiz
Kalem gibi yalansız, kalem gibi düz

Geriye dönecek çağında değiliz ömrün
Irmak ardına bakmadan akar
Ergen olmaz toprak yağmursuz
Sen, toprağın gebeliğine yor kabri
Müteselsil kefildir buna kelimelerim

Kendinden başka kaygılara sarınır beden
Ay ve deniz dokunur kalbime
Kılıçtaki kan elbet damlar kınından
Bir Halveti tekkesinden bakıyorum hayata
Dörtnala terli bir tayın yelesinde düşlerim
Beni bana bırakma, yalınkat kalbim

Biraz zeytin, biraz hüzün gözlerin
Yüzünde gezinen yıldızlar kadar aziz
Ne kadar uzayabilir saçları sonsuzluğun?
Şimdi lâl, şimdi melâl dillerin

Türk Edebiyatı, 525. sayı