Tenevvür-ü Kalb Şiiri - Bülent Bayraktar

TENEVVÜR-Ü KALB
Kalbini ebedi olana bağla
Fena tarlasından bekâ biçilmez
Gönlüne damlayan sel ile çağla
Deryalara girip sevgi içilmez

Dost-u bâki içre ol, fenafillah
Etba'ı pişiren muhabbetullah
Aşkda en müstakim son Resullullah(sas)
Masivada durup bu yol geçilmez

Gölgeler, gizlenen gerçeğe timsal
Ayine-yi kalbim akseden mahal
Hakk Nura tecelli olup da meyyal;
Dağılmazsa kürub kasvet açılmaz

Gece, bahrin yutan emvacındayım
Bu asrın nefsani miracındayım
Feryad eden ruhun siracındayım
Envarı söndürüp, sahil seçilmez

Baktığın şu misal şehr-i pür- emvat
Mümkün mü aslına mutlak müsavat
Bu şehrin arkası hakiki hayat
Gözüne kem sürüp, ondan kaçılmaz

Ey Bülend-i fani ömrüm çok sanma
Vakti zayi edip hüsranla yanma
Söylenip de fani diye şu dünya;
Muradına erip, ahkam saçılmaz
Bülent BAYRAKTAR