Tenekeden Adam Şiiri - Necati Kuruca

Konuşmanı anlamayanlar için,uğraşma
Yıpratma boşu boşuna yorma sen kendini,
Ne kadar arasanda birşey değişmeyecek,
Ne yaparsan yap,bulamayacaksın dengini.

Eskiden hemen herşeye çok üzülüyordum,
Şimdilerde kızıyorum, sinirleniyorum,
Bana iyi gelmeyen,herkesten ve herşeyden,
Uzaklaşıyor,içime sindiremiyorum.

Mazlumların çocukların ahını almayın,
Yargılamayın, dış görünüşüne kanmayın,
Kimbilir ne sırlar vardır içinde bilinmez,
Sakın ha onu içi boş bir adam,sanmayın.

Ne acıdır ki,kalbimizle konuşmuyoruz,
Hiç kimse masum değildir,herşey dilimizde,
Yapılan onca zulüme,haksızlığa rağmen,
Masumiyet sadece,çocukların kalbinde.

İçine düştüğümüz derin,dipsiz bir kuyu,
Bir kangren gibi sarmış,fesatlık diz boyu,
Ne yazık hiç kimse,birbirini çekemiyor,
Nereye gidiyor insanlık,sen hala uyu.

Dostluklar kalmamış,tek işimiz yalan dolan,
Sevdalar aşklar uçurumda,olmuş hep talan,
Attığın her yalan,kabire koca bir yılan,
Kin nefret,gurur,kibir,söyle nereye kadar.

Teneke teneke,teneke teneke,
Keneke keneke,keneke keneke,
Teneke teneke,teneke teneke,
Keneke keneke,keneke keneke.

Tenekeden adam,
Tenekeden adam,
Marlbora içer,
O zengin adam...