Tendeki Parmak İzleri (5) Şiiri - Üstün ...

Mühendis Adnan bey
..... Kerhanesinden çıkarmıştı Ayşe ablayı.
Bunu hepimiz bilirdik
Her ne kadar duyulmasın diye
tayinini doğuya çıkarmış bile olsa vatan aşkına.

Tenine vurulmuştu Adnan abi, Ayşe ablanın
O tüm şehrin zamparalarının
parmak izlerini taşıyan tenine...

Ayşe abla maşallah Greta Garbo gibi
Bütün Elazığın bıçkınları peşinde...
Bir çıktı mı Gazi Caddesine
Kimi elleri arkasında tesbih çeker
Kiminin elleri cebinde....

Bira içmeyi ilk kez ondan öğrendim
Ama ne güzel sindire sindire içerdi
Bir konuşması vardı teni gibi...
İkinci biradan sonra
Mutlaka Şevki Bey’den
nihavent şarkılar söylerdi.

Mühendis Adnan bey, en az dört kat fazla kazanıyor
Benim otuz yıllık memur babamdan...
İstanbul’un ünlü bir köyünde (!) yığınla mal varlığı var
Ama tümünü O güzel tenli Ayşe’sinin üstüne yazdırmış.
yeter ki teninin en gizemli yerinde
yalnızca kendi imzasını taşısın diye...

En son bir kış günü
Barbaros meydanın! da gördüm adnan abiyi
Herkesin soğuktan evine kaçtığı bomboş parkta
Üzerinde yırtık pırtık bir parka
Bacaklarının arasında yarı dolu bir şarap
Ve otuzbeşlik bir şişede mavi ispirto.
tenindeki parmak izleriyle birlikte
Atmıştı kapı dışarı Adnan abiyi
O gizemli büyük aşkı...

Nasılsın diye soramadım
Böyle mi bitmeliydi sevgiler?
Biliyordum: ‘’Sana ne be! diyecekti’’
‘’Kısa da olsa her şeye değer
yaşadığım güzel günler’’