Kablar üst üste konmuş nasıl duruyorlar
Çoğu çelik,naylon hatta aleminyumlar
Genelde altları her zaman kalın olurlar
Nitekim hepsi sonunda kaptı bunlar
Bu bahsettiklerimin içinde yemek yaparlar
Çok kulanılıp eskiyincede kenara atarlar
Hepsinde anılar pişerken dolar hatıralar
Biz böyleyiz işte kısada olsa unutulurlar
İçine konan malzemeyle özleşir kap yemek kokar
Sen sen olda unutma o an tükenip yok olmazlar
İki eliyle tutup incitmeden diğer tarafa koyarlar
Her bir yemek pişmesinde canından can bırakırlar
Kap ile yemek birbirini tamamlar birlikte yaşarlar
Öyle bağ varki biri olmazsa diğeri işe yaramazlar
Kalpleri yok ama sevenleri çok yalnız bırakmazlar
Çağ geliştikçe tencere tava düdüklüyü aratmazlar
09.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 9.4.2008 17:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yemek ve kap sevenle sevgili gibi kokuları birbirine sinmiş kap olmadan o pişmez,yemek olmadanda kıymeti olmaz
![Bahattin Tonbul](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/09/tencere-tava-dudukluyu-aratmazlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!