Ten Yangını... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

-I-

Geceye soyundu kadın
Teninden sıyrılıp düştü sözleri
Baş ucunda sade bir hüzün
Yorgun vuslata yenildi gözleri...

Zamansızdık
Korkuya vaktimiz dar
Kuşatılmış bir aşk kadar
Esir ve kuralsızdık...

Bir yanımızda erkenci bahar
Suskuya mıhladığımız kelam
Namluya sürdüğümüz acılar
Ve sıçrayarak uyandığımız korkular
Gibi yalnızdık...

-II-

Adam, suça sürgündü
Polis telsizlerinde geçti adı
Islak dudağında sorguladı
Kan rengi şarabı
Yüreği, maviye öykündü...

Koşulsuzduk
Can havli kavgalarda bitkin
Ezan seslerinde utangaç
Haylaz bir çocuk kadar masum
Sevgiye aç ve susuzduk...

Hep bir adım uzağına düştü
Göç vakti yolladığım haber
Saçlarıma değip geçti gölgen
Suçlarıma günah seçtim adını
Sır gibi sakladım içimde
Sancılarda büyüyen kadınlığını...

-III-

Uzat elini şehir
Sahile vuran düşlerimi tut
Ay vakti gecede içtiğim zehir
Ya öldür beni kuytularında
Ya şimdi unut...

İçimde pervasız umut
İdam vakti sorgular
İşkenceden çıkmışım yar
Yüreğim kelepçeli
Gözlerimde saklı bir bulut..

İsmim dilekçeli
Eylül vakti ölürüm zamansız
Bir mektup yazarım düşleri mavi
Satır satır vurulur düşerim ellerine
Tenin yangın yeridir, külsüz dumansız
Bin asır kadar yalnız…Susarım gözlerine...