Ten(im)de kalandı

"bütün saatler raconu bilirdi"

çirkin bir masaldı
her oyun mevsim başında
her şeyin içinde büyüyen..uğursuz kaybolduğu
adının masumiyet gülüşünü..
unuttuğum gözlerini …koynunda
çırpındıkça kalırdı..yarı yolda

zamanın geçtiği sırf sıralı sustuğum sırdaş..sahte sevisi.

zamanın bir anı,-ki zamanın bir parçası
nerde ve nasıldı ki dikkatliğimde çarpıldığım
o işte o evdeki kapı gibi..
yüksekte ..istediğim..nice senden kalandı…

işte yasaklardan kaybolduğumuz o anı
bir tek senindi hesapsız yüzümdeki ellerin sardığım harami
artık
senden sonra
vurduğum tek bir çöplük
senden kalandı
kirli bir kanaati eğildiğim kucak dolusu_hiç bir hiçe
pişmanlık belki
belki de berbat bir çare..ayrılığın içinde..

günlerin kurşun yıkadın eski anıları
sen zamanı bilmezdin
uzaktaki ateşin halini
türkü yakılmış..Allah’ın aşkına
şu boynumdaki resim yenilensin..bir soluk..için..her anında..

zaman..her saniye…soğukluğunda…
bir tek..öldürürken saatin birini kim bilir…
bildiğini şimdi..zamanın yaşadığını..

metrisin önünde
gece yarılanırdı
deniz kıyısında bir tablo..bir,bir çizerdi çirkinliğin gerçeğini
ve
pervane gezerdi aysız bir gecenim ardından kalandı…
kıbleye döndüğümü anımsatan…

"o gün raşemi yüreğimde hissetim"