Ten Cübbesi.. Şiiri - Necdet Erem

Neyine güvenirsin, nedir bu kibir, gurur,
Her kes ruhunda gizli, olan manayı okur.
Kimse inanmaz sana, boşuna hiç yorulma,
Hak etmediğin tahta, kurulup ta oturma.

Öz benliğin bir tezgâh, karakterin malzeme,
Çirkinler güzel olmaz, boş gayretle bezeme.
Nedir bu hırs ve haset, nedir bu kin adavet,
Takdire tevekkül kıl, nerde tövbe nedamet.

Laftan başka bir eser, görünmez bu halinle,
Hesapta laf dinlenmez, hükümler amelinle.
Umutların ham hayal, gerçeklerden kaçarsın,
Bak ki yakın çevrene, ne korkular saçarsın.

Güvenme şu dünyanın, aldatıcı zevkine,
kamaşmasın gözlerin, solacak renklerine
Nemrutlar, firavunlar, kara leke tarihte,
Fazilet hak yolunda, sadakat ve mertlikte.

Kendine ibret ile, bir nazar kılsan artık,
Ten libasın iyice, oysa RUH cübben yırtık.
Bir gün ayrılık vakti, gelecek şu dünyadan,
Her halinden soracak, yeri göğü yaradan.