Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur kardeşim .Yanlışınız var arkadaş Ben Kürdüm Ama Türkleride çok seviyorum ,Türklerde bir sürü dostlarım hata dedem aynı mevzide Türklerle beraber işkalcilere karşı savaşmış .......Bu güzel yürdü bizlere miras bırakmışlar......Ginede söz sahibinindir ne desem ......Bizleri dost görmeyen yüreğinize sağlık.......
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu
Gelin dostlar bir olalım bir kılalım vatanı
Düşünelim altımızda binlerce kefensiz yatanı
Bırakalım dost gibi görünüp ekmeğimize zehir katanı
Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur kardeşim...
Harukulade her satırına imza atılacak bir şiir...Tam Puan...
Gelin dostlar bir olalım bir kılalım vatanı
Düşünelim altımızda binlerce kefensiz yatanı
Bırakalım dost gibi görünüp ekmeğimize zehir katanı
Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur kardeşim...
Harukulade her satırına imza atılacak bir şiir...Tam Puan...
ÇOK YÜREKTEN VE GERÇEK LERLE ÖRÜLMÜŞ ŞİİRİNİZİ KUTLUYOR, HİSSİYATIMIZA TERCÜMAN OLDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDİYORUM.SAYGILARIMLA.
Keyifle okuduğum etkileyici bir yürek sesi.TAM PUAN.TEBRİKLER...
BÜTÜN BAŞIMIZA GELEN KÖTÜLÜKLER BİR OLMADIĞIMIZDAN GELİYOR.. ARAMIZDAKİ BAZILARI DÜŞMANLARIN OYUNUNA GELİYOR.. ONLARLA BİR OLUP BU ÜLKEYİ BÖLME HEVESİNDE BİZ DİMDİK AYAKTAYIZ... BÖLDÜRTMEYECEĞİZ.. VESSELAM. EVET TÜRKÜ TÜRKTEN BAŞKA SEVEN YOK.. OLMAZDA .. DÜŞMANLARIMIZ, NE KADAR UĞRAŞSALARDA TÜRK GENÇLİĞİ DÜŞMANA FIRSAT VERMEYECEKTİR.. BU GÜZEL ŞİİRİNİZİ TAM PUANLA KUTLUYORM. KABUL BUYURUNUZ... SEVGİNİZ VE YAŞAMA SEVİNCİNİZ TÜKENMESİN... Ahmet Berat Ünal
Gelin dostlar bir olalım bir kılalım vatanı
Düşünelim altımızda binlerce kefensiz yatanı
Bırakalım dost gibi görünüp ekmeğimize zehir katanı
Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur kardeşim..... ' bazıları biz kardeşim dedikçe değiliz diyorlar ama biz söylemeye devam edeceğiz....ülkemiz sonsuza kadar bölünemeyecek...tebrikler şair....yürekten kutlarım kalemini....saygılrımla. '
BİRLİK VE BERABERLİĞE ÇAĞRI NİTELİĞİNDEKİ ŞİİRİNİZİ TEBRİK EDİYORUM TAM PUAN BIRAKIYORUM SAYFAYA..TEBRİKLER İSMET BEY
Aynı babadan aynı anadan doğmadık mı?
Aynı hamurdan aynı çamurdan yoğrulmadık mı?
Bir Mehmet şehit oldu saçlarımızı yolmadık mı?
Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur kardeşim
HAKİSİNİZ İSMET BEY BİZİM BİZDEN BAŞKA DOSTUMUZ YOKTUR ALLAK DÜŞMANA FIRSAT VERMESİN...SELMLARIMLA
Kimsenin yurdunda toprağında yoktur gözümüz
Bize bu yakışmaz budur bizim gerçek özümüz
Vermeyiz vatandan bir karış sondur bu sözümüz
Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur kardeşim
TEBRİKLER İSMET BEY.GÖNÜLDEN KUTLUYORUM.SEVGİYLE KALIN ...10
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta