Ten Şiiri - Nedim Demirbaş

güneşi özlemişim
avcuna düştüğünde
tomurcuklar
baharla gelen

kırıp demir kafesleri
denizin tuzunu
yudumlayan göğsün

serperek evlere dalgaları
bir davet başlatır martılar
çılgınlık atağıyla

uyanmak güne
günün sıcağıyla
aksettiren duvarlara
ışığı

kaçamam hiç bir yöne
tutuklu gözlerimle
düşerim korkulara

kızıl bulutlar
yudumlar gökyüzünden
vahşi at yelelerini

kusarak çılgınlığı
susarım
savaşlar susar
emzirir yalnızlığı
rehin bırakılmış hüzün

seyre dal ufuklarada
dallardan düşen yaşam sevinciyle
kuş gölgelerindeki nazenin küskünlüğü