Temur Ağa Şiiri - Abbas Karakaya Bozkurt

Gece Karası Gibi
Hüznün Eşiğinde Durmuş
Bakınıp Durur Etrafına
Bir Yalnızlık Çöker
Omuzlarına
Sanki Kabuk Tutmuş Bir Yarayı
Kaşır Gibi Kanatır
Geçmişini
Geçmişine Tedirgin Gözlerle
Bakarken
Devrilir Dağ Gibi Umutları
Yerle Yeksan Olurcasına
Oturur Yer Minderine
Umudunu Kâh Bir Bardak Çayda Arar
Kâh Bir Dal Sigarada

Sis Çöker Engin Dağların Ardından
Islanmış Gözleriyle Çok Uzakları
Tarar Durur
Umudu Yitirilmiş Gençliği Bitip
Gitmiş
Dünlerini Hizaya Çekip Yarınlarını
Sorgular
Çaresiz Yorgun Bedeniyle
Uzanır Sedirin Başına
Gençlik Yılları Gelir Aklına
Bir Film Şeridi Gibi Geçer Gecenin
İçinden
Sis Çöken Yüreğine Çöküverir Bir Sancı
Ve Sis Çöken Gecede Göçüp Gider
Temur Ağa