kayıkları saymaya gittim
saymadan döndüm
parmaklarım yetti de
yetmedi ışığı gözlerimin
alıp derin ırmaklarda yıkadılar
karanlığa değen bedenimi
hare ışıltı gam ve temren
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta