Temren Şiiri - Cevahir Bedel

kayıkları saymaya gittim
saymadan döndüm
parmaklarım yetti de
yetmedi ışığı gözlerimin
alıp derin ırmaklarda yıkadılar
karanlığa değen bedenimi
hare ışıltı gam ve temren

inip kalktı içimdeki kırmızılık
kesik içinde kitaplarım
usul boyunları razı okunmadan ölmeye
alnımda suya meyilli bir sayfa
yazgıya hiç benzemeyen

ben ne zaman unuttum
göğsündeki üçgen çığlığı
ne zaman döndü
o kırmızı o sızı o
temren temren temren