Temporal Senfoni Şiiri - Ersin Karaca

bir
gel yâr!
gölgeler nefesime perde salmadan
gel
dilimin kıvrımında saklı öykülerim var
ki
derinleri açan ney eşliğinde
gel
yüreğimin sesinde binbir elem var
ne ki
bir şarkı sıvışır dudaklarımdan

''yine getirir misin
bulutla saklı mahı
mevlam gösterir misin
o gül yüzlü sabahı''

oy!
yine
zamanı geçmiş cümlelerle
ulaşır mıyım sana doğru
kararlı bıçak gibi kesti yolu sözlerin
gittiğin günden beri
lâl
gecele
rim
geveze
gündüzle
rim
yediverenler okşar dudağımı kokularınla
manik cesaretlerle çatışır korkularım
cüruflardan âri aşk kalsın tek meramım
sensiz erim erim çekilmekte varlığım
ister durusu gibi ol
ister bulandır hadi
gel
ya artık fasl-ı aşk getir
ya da yokluğuna alışmayı yaraşığım
tüm yollar karanlıkta
ışık bulandır hani
ışığım hala bitmedi mi yolların

ey dur!
ruhumun kuyusunda beni susuz bırakan
bahçende kokan toprak bir umut fidanıysa
kabristanda anılara bir sin oluyor
şehirlerden salınan
tüm uçarı düşleri
mezar taşları kayda alıyor

üç
er beşer
bu hikayeden bana ızdırap düşer
o gurur dağı zirvesinden inmeli
sin
fantastik öykülerden sızarsın yârışığım
bak arayışın cinneti yakındır artık
ve beklenişin
pamuksular haber akmaya durur
gurubum elemle umut yoğurur
sessizliğe sislerkere hasret katarım
mekan kifayetsiz sözüm dağlar aşıyor
keramete kert çalan fikir şaşıyor
ruhumun küvezinde yanan bakışlar
yüzyıl süreğen saniyeler yaşıyor

gel ey!
yine gel
gözlerimin koyusunda dans eden ey sevgili
toprakta elin elin semada
cennet-i aşkı çerağlandıran
mevlevi bir esinti ya
seni getiren eski diyardan
bulduran pervaneme yol duran
yollarımdan döndüren
döndürdükçe olduran
dem vuran ruha
geçen bedenden
teni öldüren

ey yâr!
biliyorsun bütün benliğin
sabır enginlerimde saklı iç deniz
ters/yüz olmak emelim
o mânâlı zamana
bu vasıflı bekleyişim yetisiz
biter mi tutsaklığım
apaz apaz gölüme
yol açar mısın
ve ey ışığım
umurum sende çoğalmak
umudum senle azalmaklığım.