Temmuzun Yalnızlığı

Temmuz sıcağında içim üşür garipçe,
Gurbetin ayazı vurur gönlüm derince.
Güneşten bir parça düşse de yüreğime,
Hasretin ateşi kor olur, işler içime.

Yalnızlık kol gezer, yollar sessiz suskun,
Ruhumda derin bir iz, özlem denen dokun.
Ne kuş cıvıltısı, ne de dostun sesi,
Gurbetin şarkısı, acının ta kendisi.

Bir akşamüstüydü, ayrılık yaklaştı,
Memleket ardımda, umutlarım taştı.
Temmuz göğü kızıl, gözyaşım gibi sıcak,
Bu yalnızlık denen, insanı eriten tuzak.

Adım attığım her köşe yabancı gelir,
Dilimden dökülen kelam boşa devrilir.
Temmuzda gökyüzü yüreğimde bir yara,
Gurbetten döner mi gönül eski bahara?

Ey memleket rüzgarı, okşa sakalımı,
Sar, sarmala sessizce kaybolan yıllarımı.
Temmuz bir iz gibi kazındı kalbime,
Gurbetin acısı aktı şiirlerime.

Bir gün bu yolların sonu sana varacak,
Hasret biter elbet, özlem taşacak.
Temmuz anılarla yüreğimi kavursa da,
Gurbetin yalnızlığı vuslata kavuşsa da…