Temmuzun Sagnaklari Şiiri - Fahri Işık

y bendeki, benden uzaktaki
Ellerim buz gibi soğuk
İçimdeki yanar dağlar üşüyor
Ben yine o yerlerde sensizlerdeyim
Şimal rüzgarlarında donmaktaym
Oysaki soluklarımız
Çöl kumlarından’da beterdi
Yüreyimiz dal dal, budak budak
Yedi veren yeşillerimiz, tomur tomur
Nisanlarda çala bademler çiçekli
Portakal kokulu tenlerde,
Sabahlara açılırdı güneşli pencereler
Her gün yeni bir sevdayla içimiz, yanarda yanar
Çünkü, bir başkaydi güneyde bahar

Toroslarin eteginde berdan çayın anası
Başaklar başlardı harmanlarımda
Doğaya ihanetti düvenlerin ölümü
Kara sabanın uğraşı toprakla
Benden’de beterdi sevdası
Yüzleri yanık güneşten
Elleri çapalı, selvili kızlar

Kızılca kıyamette yürekleri
Ellerinde mendil dillerinde maniler
Halay çekerde oynarlar kaygısızlar
Neden ellerimde buz dağları
Bunca güzelliklerden sonra
Bu kahrolası acılar neden
Sorumlusu benim her şeyin
Acısı tatlısıyla bu hayat benim.
Ellerim buzdağları
temmuzlarda üşüyorum.