Temmuzun Birinci Günü Şiiri - Duygu Günkut

Temmuzun birinci günü,
Yorgunuz.
Karakışın donukluğu,
Işıldatıp aydınlattı önce
İlkyaz masumluğunu,
Geçti.
Geçti gitti kısacık bir 35 yıl gibi,
Ömrümüz,
Yaza döndü.

Biz miydik,
Yaza tatil diye bakan,
Uzak bir hayal gibi
Yakından,
Yalnızca sayfiye kentleri,
Yazlıkçıların cumhuriyetiydi
Yaşanan.

Kiraz var, erik var,
35 yıldır bu mevsim.
Karakışın,
Kestanesi var.
Bu mevsim,
Rengarenk ve hoş kokulu
Adeta
Bir tükenme sarhoşluğu...

Sonra,
Armudun sapı,
Üzümün çöpü var.
Ömrümüzü kısaltan
Bizim uydurduğumuz
Ve ciddiye aldığımız,
Bu mevsimi yaşatmayan
35 yıldır.

Temmuzun birinci günü,
Yeni başlangıçların tarihi.
Bugün,
Ömrümüz artık
Yaza döndü.
Ama aslında,
Ciddiye alınamazmış hiçbirşey,
Ölümün olduğu yerde.