Temmuzlar Şiiri - Osman Bulut

İki acı yaşattı son üç sene
Moralleri hayli bozdu temmuzlar.
Bu sene de dokundu bir yeğene
Bizi yine safa dizdi temmuzlar.

Akla getirse de her ihtimali
Kim bilir başına gelecek hali,
Ne bilelim alıcı kuş misali
Çevremizde gezdi tozdu temmuzlar.

Var ise bir habibin, bir halilin
Mümkün mü hep kuru kalsın mendilin.
Bir sinsi mikrobun, bir pis katilin
Bilmeden beynine sızdı temmuzlar.

Biri yirmi, biri elli küsur yaş,
Yaşadı, ecelle edemedi baş.
Dikti başlarına iki beyaz taş,
Üstüne bir şeyler kazdı temmuzlar.

18 Temmuz'la 31 Temmuz
Verdiğiniz acı tarifsiz, sonsuz.
Dostlar mevtalara verirken omuz,
Dirinin bağrını ezdi temmuzlar.

Ölüm, kara haber gelişi ani
Kaçış yok o anı yaşar her fâni.
İkidir kandırır bizleri, hani
Sonbahar değildi yazdı temmuzlar?

Köz olsa da bu acılar sinede,
Sükuneti korumalı yine de.
Ahmet'in peşinden Muhittin'e de
Hüzünlü bir destan yazdı temmuzlar.

Biri hastalığa biri kurşuna
Direndi güçleri yetmedi buna.
İnancımız tam ilahi kanuna
Lakin bizleri çok üzdü temmuzlar.

Gidecek bu yoldan hatunu eri,
Yakarak bir hayli canı ciğeri.
Yine kül eyledi düştüğü yeri,
Emin ol bir kızıl közdü temmuzlar.

Kapıları habersiz çaldıklarını,
Taze fidanları yolduklarını,
Osman soğuk yüzlü olduklarını,
Vurdu yüzlerine kızdı temmuzlar.
31.07.2024
İstanbul