Temmuzdu Geceydi Şiiri - Muhammed Mehmet ...

TEMMUZDU GECEYDİ

Temmuzdu
Geceydi
Onbeşiydi günlerden
Tanklar yürüyor
Ateş yağıyordu semadan…Ama korkmadı kimse

…

Dar be
Bu şehirler artık size dar be diyerek
İhtilal marşları çalıyordu kör kurşunlar

Sinede canhıraş çarparken vatan derdi
Köprüler tutulmuştu

Bombalar düşerken her sineye

Kadın erkek
Tankların önünde beden bedene siperdi

Bazen bir anne bazen bir delikanlı
Kan revan içinde
Şehadetin üstüne gülümseyerek giderdi

Kandı akan sımsıcak
Bazen Ankara bazen İstanbuldu şehir

Yürekler barikat yürekler dağken
Eller duadaydı

Dillerde pelesenk “ya zillet ya zafer”di

Kimi işçi kimi polis hepsi halis demirdi
İsimler farklıydı şehirler farklı
Silahsız tek yumruktu milletin her ferdi

İnananlar bilirdi adı misali

Allah yolunda öldürülenler ölü değildi

Köprüler şehit sokaklar şehit ve Allah şahit
Genç yaşlı her yiğit

Bir bir devrilip toprağa, şehadete erdi

Bombalar yağsada gökyüzünden
Tekbir tekbir çınlasada gece
Uğruna ölünen aydınlık bir seherdi

Mescid mescid, cami cami okunan

Bir yetim eli gibi yüreğe dokunup
Beyaz güvercinler misali göğe uzanan

“Hayye alel felah” nidalarıyla

Davudi ezanlar bilekte güç gözlere ferdi

Pervaneydi şehitler pervaneydi gaziler
Kanat kanat ölüme koşan…
Şehadet olmasa, selalar suspus, ezanlar dinerdi

Göz açtırmasa da mermiler

İhanet sarsa da dört bir yanı

İslam uğruna, vatan uğruna
Cennete kanatlanan her yiğit

Allahtan geldi yine Allaha dönerdi

Muhammed Mehmet GÜL