Temmuzda Şiiri - Kasım Şen

Öylesine soğuk ki gece hem de temmuzda,
Üşüyor bedenim yanarak bu baskın havada
Saracak kollarımı ne bir sevgili var
Ne de şehvetli bir nefes yanı başımda

Sensizliği paylaşıyorum artık yıldızlarla
Aramakla sevmek miras kaldı şimdi bana
Gecenin tükenmeyen şiirinde bir hece
Bir mısrayım ya da konulan son nokta

Sonuçsuz nedenler var bu hayal dünyamda
Çaresiz sorunların çözümü hep başka baharda
Sonu gelmez bir dans bir ritim şimdi gece
Kavalyem yıldızlar, değişecek kadar çok her notada

Pes etti kalbim, bir soğukluk parmak uçlarımda
Sorgusuz sualsiz yolcuyum sanki ışık hızında
Her sabaha karşı yinelenen bu bilmece
Sensizlikle cevaplanır hep tan yeri ağardığında