Temmuz Üşümeleri Şiiri - Mehmetcemre Çetin

sana temmuz üşümelerin anlatacağım şimdi
elindeki tual de siyaha boya yalnızlığı
ışıklarını kapat hayatının
ve sustur bütün şarkılarını
bir cenaze sessizliği istiyorum senden
ellerini dizlerine çarpıkça acısın yüzün
ve sol yanına yokluğum düşsün kor bir ateş gibi
acısı yaş olup aksın gözlerinden

bilirmisin sevdanın hakedişlerinde kaybettin beni
yokuşa vurdun teri kurumamış atlarını aşkın
en derin manalara sürmüşken yüreğimi
sen sıradanlığa adak verdin ellerimi,uzandıkça sana
çocukça kandırdın sandın ikimizi
ikimizden biri senken üstelik,sığındıkça sana
terkettin limanlarımızı.

şimdi şikayete hakkı yok ikimizin
bıkkınlığın sebebi biz değiliz hayattan
ben seni denizin dibinden almış çıkarmışım
alnıma onur omzuma gurur yüreğime sevda yapmışım
ağlamışım acıkmışım acımış yanmışım
sen saklambaç oynarken sobeledin ikimizi
çocuksu oyunlarında unutuverdin bizi
temmuzdu üşüyordum
bilmiyordun

sensiz kalmakmış; üşümek temmuzda
sensiz kalmak ve dibe vurmak, perişan olmakmış
yine de sana dönmemekmiş.

yokluğunda daha çok sevmekmiş seni
daha çok sevmek, sırılsıklam, körkütük olmakmış
gebermekmiş aşkından
sana dönmemekmiş; üşümek temmuzda