Temmuz Sancıları.. Şiiri - Hatice Geçkil

Temmuz Sancıları....

Günlerden YİNE temmuz yalnızlığı.....
Seneler su misali akıp geçti...ama her geçen temmuz aynı geçti.
Sensizliğin acı dolu geçen yılları...daha sokak larda oynarken bırakıp gitmiştin temmuzdu gidişin...
Kanayan bir yara..merhemi olmayan bir dert....çaresi olmayan...gidişin....
Yine temmuz..
Acıların tazelendiği...yokluğunun bir hayatın bitişi gibi acısı..
Bir gün döneceksin derdim..masaldı yalandı gidişin derdim..
Kıyamassız saklanbaçtı oynadığımız derdim...
Ellerinin sıcaklığı saclarımı tararken okşamaların daha dün gibi...
Sen beni öksüz..beni sensiz..beni yetim....
Beni kimseler içinde kimsesiz bıraktın....
Dolmuyor yerin..kimse sen gibi sevmiyor...karşılıksız..
Silmiyor kimse göz yaşlarımı..sarılmıyor kimse boynuma..sen gibi..
Ben öksüzlüğü kimsesizliği yaşarken..
belki sen topraklar altında hissediyor..
Belki sen oradan bile bana dualar ediyorsundur...
Temmuz sancıların dayım...acıların girdanbıdayım...
Sensizliğin en en acımazsız zamanındayım...
Dönsen gelsen dayansam başımı dizlerine yatsam...
Sen yine kızsan bana...yaramazlık yapınca..
Ben yine çıksam o dut ağacına..
Zormuş..hemde çok zormuş sensizlik..
Yalnızlık kimsesizlik...anlarda çaresizlik..
Bu hayatın her türlü zorluğunu yükledim heybeme...
Altındaki delik bile bıktı yama vurmamdan..
Ama ben yenilmedim....
Bir tek sensizliğe...bir tek yokluğuna...
Ben bir tek TEMMUZ.a
Yenildim...

.CANIM ANNEM MEKANIN CENNET OLSUN.......

seninde dediğin gibi..

SERSERİ İŞTE BU KIZIN......