Temmuz gecelerini çok severim ben.
Köyde, damda yatardık o zamanlar.
Yıldızlar, otuz iki diş dışarda gülümsüyorlardı.
Göz alıcı parlaklıkları, ninni gibi çarpıyordu yüzüme.
Hepimizin bir yıldızı vardı seçtiği, en parlağı benimdi.
Ay'dan bile daha güzeldi gözümde.
Kıskanıyordum, herkesten saklamak istiyordum.
Keşke diyordum tutup alsam, avuçlarımda saklasam. Olmuyordu bir türlü.
Her gece kayardı yıldızlar, herkes dilek tutardı, ben çok korkardım.
Ya birgün o da kayarsa ya görmezsem bir daha...
Kayıt Tarihi : 10.5.2022 03:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yıllar sonra köyüme dönüp aynı evin damında gökyüzüne bakarken, kalbimden kalemime damladı, Gözüm de eşlik etti kalbime. İnsanın karakterinin daha çocukken oluşmaya başladığını anladım. Zira hâlâ sevdiğim şeyleri o yıldız misali sahipleniyorum. Ve annemin sürekli kullandığı Kürtçe atasözü geldi aklıma "teb'ê şîrî hetta pîrî."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!