Temmuz Bey
yıkılmış bir yaşamın arta kalanyanıyım ben...
adım Temmuz Bey!
cumartesi günü doğmuş umutlarım
ve bilmem mutluluğun anlamını...
Aslında bende vuruldum bir zamanlar
benimde bir evim vardı gecekondu mahallesinde
arkadaşlarım vardı mesajlaştığım,
Ansızın geldi bu temmuzluk başıma
ve yaktım huviyetimi, hürriyetimi
çile zindanlarına bağladım kendi ellerimle yaşamı
temmuz kaldım
...
seven bir yüreğin artığıyım yaşam sofrasında
adım Temmuz Bey! ...
ne resmim var albümde ne aynada yüzüm,,,
Tek başıma bir dünya kurdum acıların üstüne
Aslında benimde sevgilim vardı bir zamanlar
bir annem vardı,
bir adım vardı kafa kağıdımda yazılı
Ansızın geldi bu temmuzluk başıma
ve bir sır olup gizlendim kalemimin ardına
yaşamdan, yaşanmamış yıllarımı çaldım.
öfkeli bir yanardağa yaslamış gibi sırtımı sukut içinde
Temmuz kaldım....
22 Ekim 2004 Cuma
Temmuztepe / Ankara
Kayıt Tarihi : 30.10.2004 19:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Temmuz Bey](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/10/30/temmuz-bey.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!