Temmuz Ayrılığı Şiiri - İnan Öner

TEMMUZ AYRILIĞI
Kapkara bir temmuz gecesi, iki damla gözyaşı.
Beyrut’un sokaklarından bana hatıra kalan.
Ölüm kokan bir ayrılık şafağı yakalar bizi,
Lübnan’ın ıssız bir sokağında,
Bir temmuz ayazında.

Sen öldün, sen öldürüldün oğlum!
Seni beş yıl görebildim, beş yıl…
Bağrıma basabildim seni.
Artık toprağa emanetimsin benim.

Bir yavrum kalmıştı,
Bir de iki damla göz yaşım.
Temmuzun elemli bir gecesinde,
Onlar da birer birer
Ölüme gülümsediler.

O gece yıldızları vurdular,
Gök yüzü bile kan ağladı oğlum!
Senin göz yaşlarına,
Benim kadar yıldızlar da ağladı.

Yakma düşlerimde sana yazdığım mektupları.
Sensizliğe bırakıp gitme ne olur!
Elemli temmuz ayrılığıyla
İki damla kanlı göz yaşımı akıtma ardın sıra.

Toprak kan kokuyor oğlum.
Sinesinde seni saklıyor ya
Artık ben de aşığım toprağa.
Sen yoksun ya artık her şey sıradan,
Kanlarına karışmış göz yaşlarım bile.

Kanlarından bana mektup yaz demedim ki.
Mürvetini göreyim demiştim oğlum.
Siyahlar içinde boylu poslu bir yiğit;
Beyazlar içinde yatan bir öksüz değil.

Temmuzda hazan sardı bahçemi,
Ve bir fırtına esti.
Yaprak yaprak kopardı seni benden,
Temmuz ayrılığı ağır ağır ayırdı bizi.

Temmuz gecelerinde şafaklar karanlık
Her şafak yeni bir çocuk,
Yeni bir ölüm demek!
Her gece benden gidişini izlemek
-Şafakların yalnızlığında-
Ağlayıp tükenmektir oğlum.

Kapkara bir temmuz gecesi
Seni benden ayırdı oğlum.
Ve iki damla gözyaşı
Süzüldü yanaklarımdan,
Elemli temmuz ayrılığına.